CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Random Talk: Όταν η κατινιά μεταφράζεται ανασφάλεια

(εισαγωγικά. Κάθε βδομάδα, θα εστιάζω σε μια σκηνή που παρατήρησα, άκουσα, μύρισα, ένιωσα στην οποία ενυπήρχε το ανθρώπινο στοιχείο και μου τράβηξε την προσοχή.Τα συμπεράσματα δικά σας.)

Μόλις έχω επιστρέψει από ταξίδι και έχω επιβιβαστεί στο λεωφορείο με προορισμό το σπιτάκι μου με τη βαλίτσα ανα χείρας. Βολεύομαι όπως-όπως στο κάθισμα δίπλα σε δυό κοπελιές, φοιτήτριες και οι δύο. Σιωπώ σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής και απλώς χάνομαι στην κουβέντα τους, που είναι πραγματικά σα στιχομυθία σε μυθιστόρημα. H μία λέγεται 'Λουίζα' και η δεύτερη δεν αναφέρεται ποτέ, οπότε την ονόμασα 'Μυρτώ'. Της πηγαίνει, θαρρώ.
Λ] Είδες τι έγινε χτες? Πάλι χαμός.

Μ] Εγώ είδα που κάθονταν οι δυο τους και μιλούσαν συνεχώς, είχαν απομονωθεί, και εκείνος της έλεγε διαρκώς "μίλα, μίλα, πες μου, μίλα μου."

Λ] Η Ελευθερία είναι περίεργη τελευταία. Δεν το νιώθεις και συ? Νιώθω πως από στιγμή σε στιγμή θα ξεσπάσει καβγάς και εγώ είμαι στη μέση.

Μ] Ναι, είναι απότομη πολλές φορές, και τα ακούω και γω από τον άλλον.

Λ] Μπορεί να είστε για καφέ όλοι μαζί και να πείτε δυο κουβέντες και το ύφος της αμέσως αλλάζει, σε δευτερόλεπτα. Αφού, είχα ετοιμαστεί γιατί μετά θα έβρισκα το Δημήτρη και κάνει μια 'από πού ερχόμαστε?' με ειρωνικό ύφος και της απάντάει η Μαρία 'μετά θα πάει'. Ένιωσα πολύ άσχημα.

Μ] Ναι, αλλά δε γίνεται αυτό. Και γω μαλώνω συχνά με το Γιάννη γι' αυτό το θέμα, και όλοι νιώθουμε αμηχανία.

Λ] Ναι και μένα με πλησιάζει κατα καιρούς και είναι πολύ φιλική, και είναι στιγμές που νιώθω να αγριεύει και είμαι στη μέση. Από εκείνη τη μέρα στην εκδρομή, τότε άρχισε αυτή η κατάσταση και όλο φουντώνει.

Μ] Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί τα αγόρια είναι πιο κοντά με εκείνη, δεν ξέρω, επειδή είναι πιο αγοροκόριτσο ίσως, εμάς μας έχουν ως τα πιο κοριτσάκια που δεν χρειάζεται να μπλεκόμαστε.

Λ] Και με το Δημήτρη δεν ξέρω τι να κάνω.

Μ] Πιστεύω, πως όλα μπλέκονται με την Ελευθερία. Όποια συζήτηση και να ανοίξουμε, εκείνη είναι στη μέση, ο συνδετικός κρίκος. Είναι οριστικό?

Λ] Όχι, αλλά ρωτούσε κάτι το Θέμη στο λεωφορείο και μόλις κατεβήκαμε περπατούσα εγώ με το Θέμη και τον ρώτησα αν ρωτήσε κάτι. Μου απάντησε τόσο προβλέψιμα. 'Ε, να μή ρώτησε κάτι?' Το ήξερα.

Μ] Ναι, ούτε γω ξέρω με το Γιάννη τι ακριβώς να κάνω. Νιώθω πως έχω τόσες πολλές υποχρεώσεις και προγράμματα που πρέπει να βγουν και ενώ ξέρω πως μπορώ να τα οργανώσω, φοβάμαι μήπως δεν τα καταφέρω. Κι αυτός είναι κατά των προγραμμάτων. Εδώ με ρώτησε αν θα βγούμε απόψε και του απάντησα 'καλά, εσύ δεν είσαι που δεν θες προγράμματα?' και μου είπε 'ναι, σωστά'.

Λ] Με την Ελευθερία να δούμε τι θα γίνει απόψε. Καβγά, μυρίζομαι, και είμαστε στη μέση.


Δεν κοίταξα τα πρόσωπά τους μέχρι που κατέβηκαν τρεις στάσεις πριν από μένα. Η Λ. ήταν κοντή με κοιλίτσα, αλλά με αέρα κοπέλας που ξέρει τι θέλει και η φωνή της μεστή και η Μ. ακόμα κοντύτερη και σφιγμένη. Την Ελευθερία τη φαντάστηκα ξανθιά, αδύνατη και πολύ δυναμική.

2 ~**acarya**~:

Ανώνυμος είπε...

Ω θεε μου.. πώς μπορείς και θυμάσαι τόσες λεπτομέρειες;

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

η εικόνα τέλεια =D

όσο για τις κοπέλες γιατί τα βάλαν με την ελευθερία μωρέ, όλοι περνάμε φάσεις..αν κρίνω απ το ό,τι τη φαντάζεσαι κι ψιλή λεπτή ξανθιά να φανταστώ πως πέρασε κι απ το δικό σου μυαλό πως τη ζηλεύουν?

YΓ έχεις λεκτική επαλήθευσηηηη, σπαστικό =Ρ