CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Οδηγώ κι αδιαφορώ

παραθέτω αυτούσιο από τη σελίδα του δημοσιογράφου της "Ε" Χρήστο Μιχαηλίδη.


Μια τολμηρή διαφημιστική καμπάνια



ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ της ενασχόλησής μας με τα τροχαία ατυχήματα, στα οποία η χωρα μας δυστυχως είναι από τις πρώτες, θα δούμε σήμερα πως, σε μία χώρα, συγκεκριμένα στη Λετονία, μιά δημιουργική, τολμηρή αλλά και αρκετά αμεφιλεγόμενη διαφημιστική εκστρατεία κατάφερε, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, να πετύχει αυτό που όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να γίνει, αλλά και όλοι ξέρουν πόσο δύσκολο είναι: Νά αλλάξουμε νοοτροπία. Ή, πιο ωμά ακόμα: Νά αλλάξουμε μυαλά!
Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ εταιρεία Mooz!, έπεισε με την δική της τολμηρή προσέγγιση στο θέμα των τροχαίων, την κυβέρνηση, να της αναθέσει τη συγκεκεριμένη καμπάνια. Βασικός «στόχος», ήταν οι οδηγοί, κυρίως άνδρες, ηλικίας 20-35 ετών, που ανήκουν, σύμφωνα με έρευνες, στην ομάδα «άμεσου κινδύνου», με τις υπερβολικές ταχύτητες που αναπτύσσουν, την επιθετική συμπεριφορά που αναπτύσσουν στο οδήγημα, και την αλαζονεία που έχουν για τις ικανότητές τους, αφού τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία προκαλούνται με ευθύνη ανθρωπων που πίστευαν ότι είναι οι καλύτεροι οδηγοί στον κόσμο, εννοώντας με αυτό, ότι ήταν ... περίπου Σούμαχερ.
Η ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ που βγηκε τελικά, και που προκάλεσε αρκετές συζητήσεις, δεν ηταν από αυτές τις «διδασκαλικού τύπου», όπου πάντα κάποιος σου κουνάει επιδεικτικά το δαχτυλο και σου λέει «μή τρέχεις». Η Mooz!, εκτός από την υπερβολική ταχύτητα, επικέντρωσε την προσοχή της και σε ένα άλλο θέμα: την σοβαρή έλλειψη οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Και τί έκανε, λοιπόν; Αντί κάποιου ενημερωτικού εντύπου, δημιουργήθηκε ένα Πιστοποιητικό Δωρεάς Οργάνων το οποίο λάμβαναν οι οδηγοί κατευθείαν από την αστυνομία.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, όσοι υπερέβαιναν το όριο ταχύτητας (και κανονικά θα έπρεπε να λάβουν κλήση), αναγκάζονταν από την αστυνομία να υπογράψουν το πιστοποιητικό με το οποίο δήλωναν διατεθειμένοι να γίνουν δωρητές οργάνων! Το αποτέλεσμα ήταν ο αριθμός των θυμάτων από τροχαία, μέσα σε έναν χρόνο, να μειωθεί κατά 29%, και ταυτόχρονα να σημειωθεί και σημαντική αύξηση, κατα 39% στην, έστω και δι’ αυτού του τρόπου, δωρεά οργάνων. Μπορεί, λοιπόν, οι οδηγοί να μην θυμόνταν ένα οποιοδήποτε διαφημιστικό, όμως δεν θα μπορούσαν να ξεχάσουν ποτέ την ημέρα που, άθελά τους, έγιναν δωρητές οργάνων...

Το Συμβόλαιο

Η ΗΜΕΡΑ εκείνη, είναι όταν, έπειτα από κάποια σοβαρή παράβασή τους, υποχρεούνται να υπογράψουν το παρακάτω Πιστοποιητικό Δωρητή Οργάνων:
«Υπάρχουν άνθρωποι που θα έδιναν τα πάντα για να βρίσκονται στη θέση σου, και εάν βρίσκονταν, δεν θα έπαιζαν ποτέ με τη ζωή τους. ΣΚΕΨΟΥ!Εγώ ο/η , ____ _____. Εφόσον έχω την τάση να υπερβαίνω το όριο ταχύτητας στο δρόμο και/ή να οδηγώ επιθετικά, με το παρόν δηλώνω ότι η ζωή μου δεν είναι πρώτης προτεραιότητας για μένα και ευχαρίστως θα την αποχωριζόμουν. Έχοντας σώας τας φρένας, κατανοώ ότι αργά ή γρήγορα θα εμπλακώ σε ατύχημα και αφού αυτό συμβεί, αφήνω την καρδιά μου, τα νεφρά μου και όποια άλλα όργανα του σώματός μου δεν καταστραφούν από το ατύχημα, σε εκείνους που τα χρειάζονται πραγματικά.
Επίσης, ζητώ εκ των προτέρων να με συγχωρέσουν οι άνθρωποι και τα αγαπημένα πρόσωπα εκείνων για τους οποίους είμαι εγώ υπεύθυνος για το θάνατο ή την αναπηρία, εξαιτίας ατυχήματος.__, _______, 200_.Υπογραφή __________.»

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Παύλος Παυλίδης και b-Movies στο Μύλο

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΜΥΛΟΣ STAGE
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 & ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Ο Παύλος Παυλίδης, ο “ηγέτης” του συγκροτήματος των «Ξύλινων Σπαθιών» έπειτα από 15 χρόνια δημιουργίας κι επιτυχιών με τα « Ξύλινα Σπαθιά» και την προσωπική του μπάντα, ξεκινά μια νέα περίοδο στην καλλιτεχνική του πορεία. Το τελευταίο ζωντανά ηχογραφημένο διπλό c.d του στο Θέατρο Απόλλων της Σύρου ολοκληρώνει έναν κύκλο δουλειάς και ταυτόχρονα ανοίγει μια καινούρια σελίδα στις μουσικές αναζητήσεις του Παύλου Παυλίδη.
Με αυτό το νέο c.d στις αποσκευές του, με όλα τα γνωστά και αγαπημένα του τραγούδια αλλά και εντελώς νέο ακυοφόρητο υλικό θα βρεθεί για δύο βραδιές στο ατμοσφαιρικό και ανανεωμένο club του Μύλου, στο Stage την Παρασκευή 28 και το Σάββατο 29 Νοεμβρίου.
Το άνωθεν ως η ανακοίνωση από το σάιτ του Μύλου. Η δική μου προτροπή και διαπίστωση, όταν ακούς τον κ. Παυλίδη, ειδικά στα δύο τελευταία του σολο άλμπουμ, νιώθεις δίχως άλλο σα να βρίσκεσαι στο βυθό και ανακαλύπτεις ήχους πρωτάκουστους και εύθραυστους παρατηρώντας περίεργες λάμψεις. Καλήν ακρόασην!

(Πληροφορήθηκα ότι η προπώληση γίνεται στα metropolis έναντι των 15E)

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν



Τη μέρα αυτή που διάλεξα εδώ μπροστά σας να σταθώ τραγούδια και μισόλογα στο φως να καταθέσω ο καιρός είναι μουντός, χειμώνιασε απότομα, όχι απρόσμενα βέβαια. Είναι που οι μέρες αυτές πάντοτε συνοδεύονται από μια απόκοσμη, ολίγον θολερή ατμόσφαιρα, ίσα να νιώσεις την ανάγκη να ζεστάνεις το μέσα σου. Δε γίνεται να ακούσει κανείς αυτό το κομμάτι χωρίς να μείνει τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του με το στόμα κλειστό και τα μάτια στραμμένα χάμω. Πως πήρα τέτοια απόφαση δεν ξέρω αν θα αντέξω η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό. Η άλλη πάλι, αυτή της Τετάρτης λέω, θύμιζε κάτι από νέα παιδιά που έχουν ανάγκη να νιώσουν μέλη μιας συσπειρωμένης κοινότητας που έχει θέσει ένα στόχο-πλαίσιο, μιας οργάνωσης που θα προσπορίζει τα απαραίτητα εφόδια, ιδέες, προγράμματα για να οδεύσει προς το στόχο αυτό, μια παράταξη που θα καλύπτει και το ψυχολογικό φάσμα της ισχύος εν τη ενώσει. Νοέμβρης ήταν η χρονιά και δω γινόταν του χαμού με χειροκροτήματα να ακολουθούν προτάσεις κενού, συνθήματα να επισκιάζουν επειχειρήματα, το "απάντησα ήδη" να έχει γίνει η καραμέλα του κάθε -ίτη, η ντροπή να βαραίνει εντός εναλλάξ τις πλευρές, γιατί αν η κατάθεση στεφάνου από τον ένα είναι άξια για φτύσιμο όταν συνοδεύετεαι από συνθήματα του τύπου "-αρα **** τον τσε γκεβαρα", άλλο τόσο ασυλλόγιστη είναι η προσπάθεια να μποιγκοτάρεις μια κατάθεση στεφάνου από τον οποιοδήποτε. Εγώ ήμουν 19-μόλις-κι αυτή 73 και η ανατριχίλα ενός γεμάτου αμφιθέατρου με 20άρηδες που τονίζουν πόσο επίκαιρα είναι τα αιτήματα του πολυτεχνείου και πόσο ανεφάρμοστα παραμένουν σε πολλούς τομείς στην πράξη κατακλύζει τη συνείδηση του καθενός. Πώς μπορείτε να μιλάτε για παιδεία όταν τα πτυχία με τις μεθόδους που λανσάρετε θα είναι πτυχία μισά, ανεπίδεκτα εξασφαλισμένης επαγγελματικής σταδιοδρομίας, πώς μπορείτε να επικαλείστε το ψωμί όταν οι στατιστικές μας βγάζουν ως την πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, πως διανοείστε να αναφέρετε την ελευθερία όταν αυτή υφίσταται σε πολύ συγκεκριμένα τμήματα της γης ως κατάσταση και ενίοτε σε αυτά υφίσταται ως εξωτερική ελευθερία μοναχά. Μα έχει ο καιρός γυρίσματα και οι νέοι τουλάχιστον σα να γραντζουνιούνται αργά και σταθερά από την απραξία, σα να μην τους αρέσει η ταμπέλα του 'μπα' που τους έχουν προσάψει οι μεγαλύτερες γενιές. Μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου στα κόμματα γαντζώθηκαν κι εγώ δεν ξέρω τι να πω γιατί το κάθε τους επιχείρημα αντικρούει σθεναρά το επόμενο. Υποστηρίζουν ένα πλαίσιο, για να το αναιρέσουν στα επόμενα λόγια με την επιφύλαξη ότι 'εμείς δεν είμαστε απόλυτοι και το συζητάμε'. Τότε ποια είναι η θέση σου φίλτατε? Το ίδωμεν? Υποστηρίζουν την μη πρακτικοποιημένη γνώση, την κατάργηση των εμβαθύνσεων που μας βγαζουν τάχα-μου-δήθεν στείρους επιστήμονες της πράξης, με την επιφύλαξη της επιλογής μιας κατεύθυνσης ειδικότητας. Με άλλα λόγια, καταργούμε το σύνολο των ειδικοτήτων και σου προσφέρουμε την επιλογή μίας. Συγνώμη, αλλά στο δικό μου κουρκουτιασμένο μυαλό αυτό ισοδυναμεί με ειδίκευση στο τετράγωνο. Η απόσταση μας έσωσε μα οι θύμησες πληγώνουνε και λέμε σα βρισκόμαστε τα ίδια και τα ίδια και στη λαχτάρα μας να αποφύγουμε τα παλιά λάθη και να δώσουμε ορμή στο νέο και αποτελεσματικό δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Δεν κοιτάμε την εποχή, μα το σύνθημα, δεν ηρωποιούμε τα αιτήματα, μα τα πρόσωπα, κατεβαίνουμε σε πορεία για τη 'δωρεάν εκπαίδευση' και την επομένη τα σκάμε για να βγάλουμε δίπλωμα. Μα νιώθω σα μικρό παιδί που πάλι το μαλώσανε και του λένε ότι μιλάει γενικά και αόριστα κι ότι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Και πού να λέγονται τα τραγούδια μάγκα μου? 19 Νοέμβρηδες μου βάρυναν την πλάτη σημαίες και γαρύφαλλα εμπόριο κι απάτη και λόγοι επισήμων στο κενό. Η επέτειος του πολυτεχνείου δεν είναι γιορτή. Πόσο μάλλον αφορμή για να πλακώνονται σε ένα αμφιθέατρο με υβριστικά σχόλια τρεις παρατάξεις. Ενωτικός δεν ήταν ο λόγος του πολυτεχνείου? Μια γροθιά στο κατεστημένο δεν ήταν?

..Κρατάω το στόμα μου κλειστό τα χείλη μου ματώσανε κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν κουφάλες δεν ξοφλήσαμε αυτό έχω μόνο να τους πω τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν..

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Επιφυλάσσομαι με νεότερα!

Κατατέθηκε ή θα κατατεθεί στη Βουλή, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Βήματος, η κοινοτική οδηγία η οποία καλεί την ελληνική ποινική νομοθεσία ως προς την αντιμετώπιση αδικημάτων που σχετίζονται με ναρκωτικές ουσίες να προσαρμοστεί στο ευρωπαικό ισχύον δίκαιο, το οποίο προβλέπει ότι δεν υφίσταται κακούργημα στην περίπτωση τέλεσης πράξεων σχετιζόμενων με ναρκωτικές ουσίες (δηλαδής ούτε η εμπορία χαρακτηρίζεται δυνάμει κακούργημα), αλλά προβλέπονται πλαίσια ποινής πλημμελήματος. Για παράδειγμα, για έγκλημα διακίνησης ναρκωτικών για το οποίο το ελληνικό δίκαιο προβλέπει ποινή κάθειρξης, σε ευρωπαικές χώρες τιμωρείται με φυλάκιση λιγότερο των πέντε ετών.

Πού αρχίζει το δίκαιο της υπόθεσης και που τελειώνει?

Eπ-άνοδος

Όταν η δουλειά τρώει τον αφέντη, επισκιάζεται η διάθεσή του προς εξερεύνηση νέων δρόμων, κι ας είναι τότε ακριβώς που χρειάζονται πιότερο από κάθε άλλοτε.

Το λεπόν:

Αύριο, ημέρα Πέμπτη 6/10 και ώρα 10.00 μ.μ., θα εμφανιστεί στο "Μύλο" η προσφάτως γνωστή και προβεβλημένη τω όντι από τα media αθηναία Monika στο πλαίσιο της περιοδείας της. Κρατώ κάποιες επιφυλάξεις, δεδομένου ότι η κοπέλα δεν αποδίδει στα ζωντανά τη φωνή που ακούγεται στο δίσκο της και δεν υπάρχει κάποια ενδεικτική ροή του προγράμματος, ωστόσο είναι ενθαρρυντικό να υποστηρίζουμε νέα παιδιά που με επιμονή και υπομονή δουλεύουν για να φέρουν μια τομή και μια αυθεντικότητα σε μια ελληνική σκηνή στην οποία το μπουζούκι δίνει και παίρνει. (ω θεέ, το στενό μου το μυαλό αδυνατεί να πιστέψει πώς ένας μεροκαματιάρης Έλλην τα σκάει για να δει το μπούτι της -ολας και της -ελξης για δύο ώρες!)


Επίσης, από 31/10 και για τρία Σαββατοκύριακα (δηλαδή μέχρι 16/11) εμφανίζονται στην "Αποθήκη" του Μύλου ο Μικρούτσικος με την Αντωνοπούλου και τον Πασχαλίδη. Ενδιαφερότατον τρίο. Η μουσική του Μικρούτσικου λατρεμένη με μια Ρίτα που αν και δεν έχει αφήσει ιστορία, σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό με την ερμηνεία και τη σκηνική παρουσία της, με το σεβασμό που δείχνει για τα κομμάτια τα οποία ερμηνεύει, και για το έντονο χρώμα της φωνής της. Έχει αυτό το κατιτίς. Όσο για τον Πασχαλίδη, πέραν των παλαιότερων κομματιών, δεσπόζουσα θέση στο πρόγραμμα θα έχει ο τελευταίος δίσκος του 'Ψωμί κι εφημερίδα'.

Τηλέφωνα Μύλου--> 2310 551836 - 2310 541806
-------------------------------------------------------------------------------------------------

(Για να προθεματίσω ολίγον, οι προσεχείς αράδες θα αφορούν στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)