CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Ο Τσαγκαρουσιάνος στη Lifo για τις κοινωνικές ομάδες παντός είδους

Οι βιαστικοί άνθρωποι, όπως του λόγου μου, έχουν ένα κακό συνήθειο όταν διαβάζουν άρθρα, δοκίμια, κείμενα, ημερολόγια. Προτεραιότητα έχουν οι λέξεις καθεαυτές και κατόπιν αναζητείται το όνομα του συντάκτη. Ανοίγω την τελευταία Lifo και διαβάζω τις λέξεις ενός ανθρώπου, οι απόψεις του οποίου με βρίσκουν εκπληκτικά σύμφωνη. Αφού διαβάσω με ενδιαφέρον τα όσα υποστηρίζει, αναζητώ στην υπογραφή το όνομά του, μα το βρίσκω στην αρχή. Σωστά, ποιος άλλος? Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, δεν έχεις διαβάσει πολλά κείμενά του, μα τον ξέρεις από το Symbol. Και από κάποιους προλόγους του στις εκδόσεις του. Και σκέφτεσαι τα άτομα με τα οποία θα ήθελες να το μοιραστείς και γελαστά μαντεύεις τις αντιδράσεις του καθενός ξεχωριστά. Το λοιπόν:



Η Δ. μου θα με χαρακτηρίσει απαισιόδοξη και μη μαχητική, μα είναι βαθύτερη ρεαλιστική θεώρηση πως οι μεγαλύτερες καινοτόμες ιδέες πλειοψηφικά δεν προήλθαν ούτε από την ομάδα, ούτε από διοικητικό συμβούλιο, ούτε από τη σκεπτόμενη(;) μάζα, μα από τον έναν που προίστατο ή απόσχιτο από αυτήν. Η ομάδα απλώς παρέχει άλλοτε το έρεισμα κι άλλοτε την επικάλυψη. Μέχρι στιγμής.

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Η Μαλβίνα και ο Βλάσης στους Πρωταγωνιστές του Θεοδωράκη

Επεισόδιο: 64

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η Μαλβίνα, ο Βλάσης και η πρώτη τηλεοπτική δεκαετία της ζωής μας

Στη Μαλβίνα Κάραλη και τον Βλάση Μπονάτσο είναι αφιερωμένοι οι «Πρωταγωνιστές» που θα προβληθούν την Κυριακή 25 Οκτωβρίου, στις 23:30 στο MEGA.
Με αφορμή τα 20 χρόνια MEGA, οι «Πρωταγωνιστές» επιλέγουν δύο πρόσωπα που έβαλαν την υπογραφή τους στα '90'ς.
Στον Σταύρο Θεοδωράκη μιλούν για τον Βλάση Μπονάτσο, η σύζυγός του Μάρθα Κουτουμάνου και οι φίλοι του, ο αρχισυντάκτης της "Athens Voice" Γιάννης Νένες, ο μουσικός Γιώργος Στεφανάκης, ο ηθοποιός Σπύρος Παπαδόπουλος και η «Μπονάτσα» του, Ισαβέλλα Βλασιάδου.
Για τη Μαλβίνα Κάραλη μιλούν η κόρη της Μαριανίνα Πάτσα, η κολλητή της φίλη Αλίκη Γαλανάκη και ο Γιάννης Νένες με την οποία επίσης είχε συνεργαστεί.


Μεγάλη η έκπληξή και η ανυπομονησία όταν διάβασα την παραπάνω περίληψη, αμέτρητες εξάλλου οι φορές που έχω αναρωτηθεί (και δεν έχω τα πρωτεία) γιατί δε γίνονται αφιερώματα σε πρόσωπα που αναμφισβήτητα στιγμάτισαν με την ευνοική του όρου έννοια τα τηλεοπτικά και όχι μόνο του τόπου αυτού με τη δουλειά και την εν γένει κοινωνική ζωή τους, πρόσωπα όπως η Μαλβίνα Κάραλη ή ο Φρέντυ Γερμανός. Ίσως όμως η αναφορά στα πρόσωπα αυτά να μην είναι διαρκής, διότι έτσι επιτυγχάνεται η μη υπερκατανάλωση της δημόσιας εικόνας τους και δε στηλιτεύεται ο προσωπικός τους χώρος, όπως συνηθίζεται για κάθε κατηγορίας δημοσίων προσώπων από δημοσιογραφίσκους-παύλα-τηλεπαρουσιαστές της ιδιωτικής τηλεόρασης. Θετική η παρουσίαση μιας πτυχής της ζωής των εν λόγω προσώπων από το Σταύρο Θεοδωράκη, ο οποίος είναι αλήθεια ότι εκ πρώτης όψεως προκαλεί έναν φυσικό εκνευρισμό, ωστόσο έχει καθιερωθεί με τα ρεπορτάζ του-ελαφριά τω όντι, ωστόσο πρωτότυπα και μερικές φορές ανατρεπτικά. Επειδή δε δύναμαι να σχολιάσω ή έστω να εκφέρω γνώμη για τα δύο αναφερθέντα πρόσωπα, θα ήθελα να παραθέσω ένα βίντεο που συγκαταλέγεται στα αγαπημένα μου, στο οποίο αυτό το ιερό-γυναίκα-τέρας απλώς σαγηνεύει.



Στους
"Πρωταγωνιστές" του Μεγάλου Καναλιού
Στις
25/10
Στις
11.30 μμ





Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Just a morning glimpse (or time in random)

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Elisa Monte Dance Company στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Ρευματοφόρα καλώδια και κορμιά που πάλλονται δυναμικά μα απολύτως ελεγχόμενα. Η ενσάρκωση της έννοιας της αιώρησης λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια μας με απόλυτη αισθαντικότητα, συνεχόμενη κίνηση και στιγμιαία ένταση.

Ο λόγος για το χοροθεατρικό συγκρότημα από τη Νέα Υόρκη, Elisa Monte Dance, το οποίο ήδη μετρά τρεις δεκαετίες από την ίδρυσή του, με ποικίλες συμμετοχές σε φεστιβάλ χορού παγκοσμίως και πολυάριθμες βραβεύσεις. Η Elisa Monte, πρώην πρώτη χορεύτρια της Martha Graham, χορογραφεί το χορευτικό συγκρότημα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, "με ιδιαίτερα αθλητικό και αισθησιακό ύφος, καθώς επίσης και την τεχνική και φυσική οξύτητά της, που ερευνά ένα πλήθος αντικειμένων και θεμάτων."


Ιδιαίτερα εντυπωσιακό, βρήκα το πρώτο μέρος της παράστασης με τη χορεύτρια που είχε ένα τελείως δυναμικό και αναζωογονητικό ύφος στις κινήσεις της, όπως επίσης και το τρίτο μέρος με τα ζευγάρια των χορευτών να επιδίδονται σε πρωτότυπους σχηματισμούς και αλληλεπιδράσεις, στις οποίες βλέπουμε ένα μέλος της ομάδας άλλοτε να ξεφεύγει από το σύλονο και να το ακολουθούν οι υπόλοιποι, άλλοτε να αποστατεί και να επιστρέφει, άλλοτε να εναρμονίζεται πλήρως χρονικά και χορογραφικά με την υπόλοιπη ομάδα. Εκλεπτυσμένη μουσική και γήινος φωτισμός, συνθέτουν ένα σύνολο ατμοσφαιρικό.

Η παράσταση συνεχίζεται σήμερα, 30/09 στο Μέγαρο Μουσικής και ώρα 9.00 μμ. Εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε από τα εκδοτήρια στην Αριστοτέλους και το Μέγαρο.

Αξίζει ως εμπειρία εναλλακτική, που σε σαγηνεύει σα μυσταγωγεία.


.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Sfina-Νέα Δράση στο Σταθμό!


Αγαπητοί Σφηνάδερφοι,

Είμαστε και πάλι όλοι πίσω στις θέσεις μας. Μετά από την πρώτη μας χρονιά, γιομάτη με συναισθήματα και εικόνες , σηκώνουμε τα μανίκια και πάμε ακόμη πιο δυνατά για την δεύτερη. ‘Εχουν να δουν τα μάτια μας και φέτος. Γρήγορα στο ψητό όμως. Το ορεκτικό με το οποίο θα ξεκινήσουμε την φετεινή χρονιά είναι οι ‘Εφημερίδες’. ΤΟΠΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ: Πάρκο έναντι Ο.Σ.Ε ΤΟΠΟΣ ΔΡΑΣΗΣ: Φουαγιέ σταθμού Ο.Σ.Ε ΣΕΝΑΡΙΟ: Παρατασσόμαστε τυχαία και ατομικά. Ο καθένας από εμάς μόνος του, διαβάζει από μία εφημερίδα. Το εξώφυλλο το αφαιρούμε για λόγους που είναι κατανοητοί. Ο καθείς από εμάς, με την περιφερειακή του όραση προσέχει τις κινήσεις του συγχρονιστή. Ακολουθούμε τις κινήσεις του σε μία χορογραφία ενημέρωσης. Με το πέρας της δράσης όλοι διασκορπιζόμαστε άτακτα και επιστρέφουμε στον τόπο συγκέντρωσης για εντυπώσεις. Θέλουμε να δούμε και να καταγράψουμε τις αντιδράσεις των περαστικών που θα αντικρύσουν μία τυχαία ‘χορογραφία’. Πάμε ξανά. Ενωτικά και δυνατά. Venceremos! Υ.Γ. Ελάτε στον τόπο συγκέντρωσης με τις εφημερίδες σας Date: Tuesday, September 29, 2009 Time: 7:00pm - 9:00pm Location: Ο.Σ.Ε City/Town: Thessaloníki, Greece Email: sfinono@gmail.com
-----------------------------------------------------------------------------------------------

Η Σφήνα, μια κολλεκτίβα, όπως αυτοχαρακτηρίζεται ομάδα ανθρώπων, παρεμβάλλει στις ζωές μας αθόρυβα μα εκκωφαντικά με ιδέες πρωτότυπες και πραγματοποίσή τους με μέσα εύχρηστα και δημιουργικά, ώστε να προκύπτει ένα καλλιτεχνικά ανθρώπινο αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να αναπτύξει ακόμη πιο ευρεία παρέμβαση σε ποικίλους τομείς της κοινωνίας αν οι δράσεις της συνοδεύονταν από κάποιο κοινωνικό μήνυμα-παρατήρηση, έναν συμβολισμό σε κάθε περίπτωση με τη συλλογική υποστήριξη ή συμμετοχή όλων μας.

Πάρτε μια γεύση: http://www.vimeo.com/sfina/

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

"Rock Story" από το ΚΘΒΕ στη Μονή Λαζαριστών


Σε πιάνει το αλλιώτικό σου, κάτι σα φευγιό και καλλιτεχνική διάθεση εννόησης του κόσμου και τυχαίνει να δεις τον "Ασυμβίβαστο". Ο πρωταγωνιστής αυτονόητα γνωστός, τα τραγούδια του εξίσου, μερικά λόγια για την πορεία ζωής του έχουν λάβει θρυλική διάσταση, κι εκείνο που κεντρίζει εσένα σα μαγνήτης είναι ένα πάρα πολύ απλό πράγμα. Τα μάτια του. Βλέμμα βαθύ, έντονο, γαλήνιο και άγριο ταυτόχρονα, ερευνητικό, παρακλητικό, συμπονετικό. Ένα βλέμμα που τη μια στιγμή σε χαιδεύει απαλά με κατανόηση και την επόμενη σε σκορνάρει με απάθεια λύκου. Το λάτρεψα. Ύστερα είναι τα λόγια πέρα από τις μουσικές, είναι μια φιλοσοφία ζωής που σου φαίνεται πιο πραγματική από την πραγματικότητα. Μετά λίγο καιρό, ενημερώνεσαι για μια παράσταση που τρέχει από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Δε γίνεται να τη χάσεις, όχι μοναχά για την υπόθεση και εικονοπλασία του έργου, όσο για την περιγραφή της συγγραφέος. Παραθέτω:



Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, παρουσιάζει το έργο της Λείας Βιτάλη “Rock Story”, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στη σκηνή “Σωκράτης Καραντινός” της Μονής Λαζαριστών.

Ένας νέος άντρας ξεπερνάει τα όριά του και πέφτει νεκρός ντυμένος τη γύμνια του πάνω στη σκηνή. Ποιος είναι; Τι ζητούσε από τη ζωή του και πώς έφτασε μέχρις εκεί; Το «Rock Story», εμπνευσμένο από την προσωπικότητα ενός διάσημου έλληνα ροκ σταρ, ανεβάζει live στη σκηνή το ροκ συνδυασμένο για πρώτη φορά με τον θεατρικό λόγο. Ένα ιδιαίτερο έργο πλημμυρισμένο με τη μουσική της ελληνικής ροκ σκηνής, όπως Σιδηρόπουλος, Άσιμος, Τρύπες, κ.α. αλλά και των Rolling Stones, των Doors και άλλων θρυλικών ονομάτων της ροκ. Γραμμένο με ευαισθησία και χιούμορ μιλάει για τον αληθινό άνθρωπο πίσω από τον ροκ σταρ. Ποιος είναι; Τι τον σπρώχνει σ’ αυτή τη δύσβατη διαδρομή και τι σημαίνει τελικά το τρίπτυχο σεξ, ντραγκς και ροκ εντ ρολ που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή και λειτουργεί ακόμη;
Το “Rock Story” μιλάει για τις ουσίες, για τα οράματα, για τη μοναξιά μέσα στις σχέσεις των ανθρώπων, για τον έρωτα, για το απεγνωσμένο ψάξιμο της αληθινής ζωής πέρα από τις εξαρτήσεις και την βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για αγάπη. Πάντα μέσα από μια ματιά ροκ.

Σημείωμα της Λείας Βιτάλη

“Όταν άρχισα να σχεδιάζω στο μυαλό μου το “Rock Story” είχα μπροστά μου την εικόνα ενός νέου ανθρώπου που τα δίνει όλα πάνω στη σκηνή. Όμως κάθε έργο λίγο ως πολύ, πέρα από την επικοινωνία του με τον θεατή, βοηθάει και τον συγγραφέα του να συμφιλιωθεί με ένα δικό του φόβο. Έτσι, δειλά δειλά, άρχισαν να ξεπετάγονται κάποιες εικόνες οικογενειακής “ευτυχίας” (!), άλλες εικόνες πλήθους κυνηγημένου από τανκς, ύστερα απελπισμένοι έρωτες που έσβηναν σε θαλασσοδαρμένες ακρογιαλιές… Ώσπου ένα βράδυ ο ήρωάς μου, ο Λεό, έπεσε νεκρός πάνω στη σκηνή την ώρα που τραγουδούσε. Τότε μπήκαν τα πράγματα στη θέση τους. Ο Λεό είχε μόνο τρία λεπτά για να συμφιλιωθεί με τη ζωή που έζησε. Ακολούθησα τους συνειρμούς του μυαλού του. Ήταν σκέτη τρέλα. Η ζωή του μπερδευόταν με τις μουσικές του, τα όνειρα με την πραγματικότητα, οι επιθυμίες με τις ενοχές, τα πρόσωπα μπαινόβγαιναν αυθαίρετα στον χρόνο. Πού είναι ο περίφημος ρεαλισμός μου, αναρωτιόμουν. Τότε συνειδητοποίησα ότι κάποια στιγμή στη ζωή μας ανακαλύπτουμε μέσα απ’ την τέχνη κάτι πιο αληθινό απ’ την πραγματικότητα. Την αληθινή φύση του ανθρώπου που ακολουθεί τη διαδρομή του ονείρου και της επιθυμίας, του συναισθήματος και όχι της λογικής. Το «Rock Story» με έκανε να καταλάβω ότι ψάχνοντας το νόημα της ζωής, δεν ψάχνουμε τίποτ’ άλλο παρά μόνο την αγάπη…»


Παραστάσεις
Τετάρτη & Σάββατο 6 μ.μ. & 9 μ.μ., Πέμπτη & Παρασκευή 9 μ.μ., Κυριακή 7 μ.μ.
Τιμές Εισιτηρίων
Πλατεία: 22€, Φοιτητικό: 15€

Πληροφορίες-Κρατήσεις
Χώρος Παραστάσεων:
Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός», Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Διάρκεια Παραστάσεων: 13/3/2009 – 24/5/2009

Ώρες λειτουργίας ταμείων: 9.30 π.μ. έως τις 9.30 μ.μ. Τηλ. κρατήσεων: 2310 288000


υγ. ορεστάκο, έπρεπε να 'ρθεις μια βδομάδα νωρίτερα.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

8 Μάρτη-Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας



τα λόγια περισσεύουν.

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Μανώλη ξέρω θα μπεις σε σκέψεις

ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ - Το άρθρο το έγραψε ο Διονύσης Χαριτόπουλος αλλά δεν γνωρίζω που δημοσιεύτηκε μιας και το έλαβα με Forward.


Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισμένη, αλλά εξίσου εξοντωτική. Η μοίρα του σπουδασμένου εργαζόμενου είναι δυσμενέστερη από του αγράμματου εργάτη. Ο πραγματικός πλούτος της χώρας παράγεται στο χωράφι και στο εργοστάσιο· γι' αυτό οι αγρότες και οι εργάτες δεν διανοήθηκαν ποτέ να επικαλεστούν κάποια νεφελώδη ιδεολογήματα για τη δουλειά τους. Η προσφορά τους είναι αυταπόδεικτη. Αντιθέτως, οι απασχολούμενοι στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών, δεν αρκούνται στην υψηλότερη αμοιβή που εισπράττουν· αγωνιούν να δώσουν και ανώτερο νόημα σ' αυτό που κάνουν. Το επάγγελμα έγινε ιδεολογία. Ο καλώς εννοούμενος επικερδής χαρακτήρας του αποσιωπάται συστηματικά και προβάλλεται κατά κόρον σαν ζωτική ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο. Οι χρηματιστές κόπτονται για την "ανάπτυξη", οι διαφημιστές μοχθούν για την "επικοινωνία", οι ασφαλιστές χτίζουν την "ασφαλιστική συνείδηση" κ.ο.κ. Εξ ου και το καταγέλαστο ορισμένων, ότι ασκούν λειτούργημα. Η κοινωνία, που διευθύνεται από τους εγγράμματους, έχει περί πολλού αυτά τα επαγγέλματα και περιφρονεί εξόφθαλμα τον αγρότη και τον εργάτη. Απόδειξη, ότι τους αμοίβει με τα χαμηλότερα των εισοδημάτων και τους επιφυλάσσει πενιχρές συντάξεις και ανεπαρκέστατη υγειονομική περίθαλψη. Ουδείς ζηλεύει τη μοίρα τους. Οι νέοι ονειρεύονται να σπουδάσουν για να κάνουν καριέρα σε κάποια από τις μοντέρνες και αστραφτερές δουλειές. Αυτές έχουν πέραση· προσφέρουν υψηλές αμοιβές και απείρως υψηλότερο κοινωνικό στάτους. Δεν υποψιάζονται καν πως η καριέρα είναι η δική τους κοιλάδα των δακρύων. Για να πετύχεις σ' αυτές τις δουλειές, το παν είναι να ξέρεις να πουλάς τον εαυτό σου. Να είσαι αυτό που επιθυμεί ο άλλος να είσαι. Αλλού σε θέλουν τολμηρό και επιθετικό και αλλού μετρημένο και αξιόπιστο. Οι απαιτήσεις αλλάζουν ανάλογα με τον κλάδο· άλλο σέιλς κι άλλο φαϊνάνς. Αυτή την κωμωδία του αγκρέσιβ ή του ριλάιαμπλ, δεν θα σταματήσεις ποτέ να την παίζεις· αυτή θα σε κρατάει στη δουλειά. Επίσης, από τη μέρα που θα εισέλθεις σε κάποιον κλάδο, θα πρέπει να ασπαστείς και τις ιδεοληψίες του· σαν να μυείσαι σε θρησκευτική αίρεση. Ο κλάδος υπεράνω όλων. Είναι ο ιερός δεσμός που προστατεύει και ανυψώνει τα μέλη του, ασχέτως των εσωτερικών ανταγωνισμών. Με αυτή τη συντεχνιακή αντίληψη της χειρίστης μορφής οι "συνάδελφοι" θωρακίζουν την επαγγελματική τους ιδιότητα και διεκδικούν από την κοινωνία διαρκώς και νέα προνόμια. Μαζί με την είσοδο στην αγορά εργασίας των νέων επαγγελμάτων εισήχθη και η δυτική νοοτροπία του ολοκληρωτικά αφοσιωμένου στη δουλειά του προτεστάντη. Ο χρόνος που αφιερώνουν οι υπάλληλοι στην εταιρεία είναι τρομαχτικός. Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισμένη, αλλά εξίσου εξοντωτική. Η μοίρα του σπουδασμένου εργαζόμενου είναι δυσμενέστερη από του αγράμματου εργάτη. Το καθορισμένο ωράριο θεωρείται παρωχημένη αντίληψη, και η αμοιβή για υπερωρίες είναι αδιανόητη. Οι υπάλληλοι δουλεύουν εντυπωσιακά περισσότερες ώρες από τις προβλεπόμενες από τον νόμο, απασχολούνται Σαββατοκύριακα και αργίες χωρίς την ανάλογη αμοιβή. Τα εξοντωτικά 12ωρα και 14ωρα δουλειάς είναι νον στοπ. Η μεσημβρινή σιέστα έχει τεθεί πλέον και στη χώρα μας υπό διωγμόν· κατάντησε μομφή. Λένε "αυτός κοιμάται μεσημέρι" εννοώντας πως είναι εκτός πνεύματος· εν ολίγοις ακατάλληλος. (Αν οι επιστήμονες μπορούσαν να καταθέσουν δημοσίως για τις ευεργετικές ιδιότητες του μεσημβρινού ύπνου, θα είχε καταρρεύσει προ πολλού το δυτικό εργασιακό μοντέλο. Ο ύπνος του μεσημεριού είναι βάλσαμο για την ψυχική και τη σωματική μας υγεία και, εννοείται, συμβάλλει καίρια στη μακροβιότητα. Είναι κατά πολύ πιο απαραίτητος και ζωογόνος από όλες τις "χελθ" βιταμίνες, τα "σπα" και τις λοιπές τεχνικές στήριξης του ανθρώπινου οργανισμού.) Ο ευπρεπής μισθός και ίσως κάποιο ετήσιο μπόνους που παρέχουν οι εταιρείες στα μοντέρνα εργατόσκυλα δεν αντισταθμίζουν τις ατελείωτες ώρες πρόσθετης δουλειάς. Γι' αυτό υπάρχουν συνήθως και κάποιες έξτρα παροχές κολακείας· το ωραίο γραφείο (με παράθυρο ή όχι, ανάλογα με τη θέση σου στην ιεραρχία της επιχείρησης) και κάποιοι φανταχτεροί τίτλοι, που ουσιαστικά δεν σημαίνουν τίποτα. Προβιβάζεσαι σε εξέκιουτιβ, σίνιορ εξέκιουτιβ, κορντινέιτορ, σουπερβάιζορ, νταϊρέκτορ, βάις πρέζιντεντ, τσιφ, μέλος του εξέκιουτιβ μπορντ και άλλα του σωρού και χωρίς νόημα. Η μακροβιότητα της καριέρας σε μια σύγχρονη εταιρεία κρίνεται από δύο βασικά στοιχεία: την όλο και μεγαλύτερη "τρέλα" για δουλειά και το λόγιαλτι (την πιστότητα) στην εταιρεία και στους στόχους της. Επίσης, είναι απαραίτητο να συμμεριστείς κάποιες νέες "αξίες". Όπως το σχιζοφρενικό "άλλο δουλειά κι άλλο φιλία", λες κι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει αναστολή αισθημάτων. Ή το δόγμα ότι με κάθε θυσία πρέπει να φέρεις σε πέρας τη δουλειά που σου ανέθεσαν. Όλα αυτά καλύπτονται με την πρόστυχη στρεψοδικία του σωστού "επαγγελματία". Που σημαίνει ότι, προκειμένου να γίνει η δουλειά σου, όλα επιτρέπονται· η δουλειά προηγείται κάθε ανθρώπινου αισθήματος· φιλία, αγάπη, δίκιο, κατανόηση είναι δευτερεύοντα. Λένε "είμαι προφέσιοναλ" κι αυτό τα εξηγεί όλα. Κι ο Αλ Καπόνε "προφέσιοναλ" ήτανε. Μάλιστα, οι νέοι επαγγελματίες διηγούνται εμφατικά το παράδειγμα του Ωνάση που φιλοξενούσε έναν φίλο του, επίσης εφοπλιστή, στη θαλαμηγό του. Ενώ έπαιζαν τάβλι, ο άλλος του αποκάλυψε χαρούμενος πως έδωσε εντολή αγοράς δύο πλοίων που μόλις είχαν βγει προς πώληση. Ο Ωνάσης δεν φάνηκε να δίνει σημασία στην πληροφορία· συνέχισε το παιχνίδι, μα κάποια στιγμή σηκώθηκε να πάει στην τουαλέτα και άργησε λίγο. Όταν επέστρεψε, ξανάπιασε τα ζάρια και είπε χαμογελαστός στο φίλο του πως τα πλοία που του είχε αναφέρει τα αγόρασε μόλις πριν ένα λεπτό εκείνος. Αυτόν τον κτηνώδη αμοραλισμό εννοούν όταν λένε "είμαι προφέσιοναλ". Το πλέον ψυχοφθόρο για τον εργαζόμενο είναι πως πρέπει να δίνει κάθε μέρα εξετάσεις. Τα σύγχρονα επαγγέλματα έχουν υψηλό βαθμό ανασφάλειας σε σχέση με τα παραδοσιακά. Και απείρως σκληρότερο ανταγωνισμό· τόσο εξωτερικό, από άλλες ομοειδείς εταιρείες, όσο και εσωτερικό, από άλλους καπάτσους που εποφθαλμιούν την ίδια θέση. Ακόμη και το υψηλόβαθμο στέλεχος δεν αισθάνεται σιγουριά· πάει ένα πρωί, και χωρίς καμία προειδοποίηση βρίσκει το γραφείο του στον διάδρομο. Δυστυχώς στην ίδια λούμπα έπεσαν και οι γυναίκες. Μέχρι πρόσφατα δεν επιδείκνυαν την ολοκληρωτική αφοσίωση των αντρών στη δουλειά τους. Ως όντα πιο πολύπλοκα, αισθαντικά και ερωτικά, έδιναν μεγαλύτερη σημασία στα αισθήματα και στις χαρές της ζωής. Γι' αυτή την ανεξαρτησία τους η κοινωνία τις φιλοδώρησε εκδικητικά με σωρεία κατηγοριών· άπιστες, ελαφρόμυαλες, ανεύθυνες, γλωσσούδες κ.λπ. Η χαρά και ο ερωτισμός δεν συγχωρούνται στην παραγωγή. Τελευταίως μάλιστα, αν αποπειραθείς στη δουλειά ένα πονηρό αστείο, κάποιο υπονοούμενο, καραδοκεί η εξευτελιστική κατηγορία της "σεξουαλικής παρενόχλησης".. Αυτό κι αν είναι ευνουχισμός· σημαίνει "όσοι περάσετε αυτή την πόρτα αφήστε έξω το φύλο σας". Οι γυναίκες, στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν ένα ακόμη αντρικό οχυρό, γίνονται κι αυτές "προφέσιοναλ" θύματα. Τυπικές, σοβαρές, με πολυάσχολο ύφος, ασέξουαλ ντύσιμο, κάτι σκούρα ταγιέρ σαν αντρικά κουστούμια, λευκό πουκάμισο και απομίμηση γραβάτας. Έσβησε το χαμόγελο, το σκέρτσο και το παιχνίδισμα, που τις έκαναν αξιολάτρευτες. Έχασαν το πλεονέκτημα της ζωής που είχαν έναντι των εξουθενωμένων από τη δουλειά αντρών. Ο Γκι Ντεμπόρ το έγραψε με συνταρακτική απλότητα: "Μόνο όσοι δεν δουλεύουν ζουν". Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας όλοι ξέρουμε ότι στον κόσμο δεν ήρθαμε για να κάνουμε καριέρα, λεφτά και όνομα· ήρθαμε πρωτίστως για να ζήσουμε και, ει δυνατόν, να αφήσουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκαμε. Αλλά δεν ζούμε. Κι αυτό μας τρελαίνει. "Το άγχος, το στρες, ο φόβος, η ντροπή, η περιφρόνηση, η επιθετικότητα, η θέληση της δύναμης γεννιούνται από μια καταπιεσμένη θέληση για ζωή". (Βάνεγκεμ) Με την πιο κοινή λογική, όσες ώρες δουλεύεις, άλλες τόσες πρέπει να έχεις ελεύθερες για να χαρείς αυτά που έβγαλες. Όμως ο νέος άνθρωπος σπαταλά όλο τον χρόνο του, την ευφυΐα, την εφευρετικότητα και τις εμπνεύσεις του υπέρ της καριέρας του και όχι της ζωής του. Ο ψυχισμός του μολύνεται από αυτό το δηλητηριώδες αλισβερίσι. Φυσικώ τω τρόπω, το εξέκιουτιβ τερατάκι γραφείου θα μεταφέρει μακάβρια το πάρε δώσε και στις προσωπικές του σχέσεις: "Αυτά έκανα για σένα, περιμένω ανταπόδοση". Μοιραία οι λαμπρές καριέρες είναι πυραμίδες που θεμελιώνονται πάνω σε προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
To σχόλιο: Ένα θέμα που δίχως άλλο απασχολεί τα χιλιάδες των παιδιών που τώρα αγωνίζονται για την "κατάληψη" μιας θέσης στην τρίτη εκπαίδευση, τα χιλιάδες των εργαζομένων που στερούνται της καθημερινής επαρκούς επαφής με τα παιδιά τους γιατί "δεν προλαβαίνουν", τα χιλιάδες των πατεράδων και μανάδων που ανησυχώντας για το μέλλον του παιδιού τους το φορτώνουν με φορτία απάνθρωπα για ένα παιδί (με καταχρηστική του όρου σημασία της λέξης απάνθρωπα), τα εκκατομύριων των δυτικών που έχουν τρελαθεί που στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους, έχουν ήδη χάσει το στοίχημα με τον εαυτό τους. Ποιος καθόρισε τη διαδρομή στις ζωές μας και πόσο δυνατό είναι να αντισταθούμε όταν η ίδια η φυσικότητά μας απαιτεί καθημερινό μόχθο.

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Maraveyas Ilegal

Ωσάν σωστό ασυνεπέστατο πλάσμα δεν έχω μάθει να διαχειρίζομαι αποτελεσματικά το χρόνο μου και να τον διαθέτω ανάλογα στα πράγματα που γουστάρω. Εξ'ού και το "πάγωμα" στο μπλογκάκι.


Δε σταματώ, ξημερώνει και φεύγω.


Συγκεκριμένα, θα τιμήσω το παλικαράκι από δω που θα εμφανιστεί Παρασκευή 23 Γενάρη στο Orient Live της όμορφης Θεσσαλονίκης. Θα ακούσουμε φρέσκες μελωδίες της bossa nova και του folk rock και θα κινηθούμε στους έντονους ρυθμούς της μπάντας των Maraveyas Ilegal. Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω τον άνθρωπο αυτό με μια λέξη, αυθόρμητα θα πρότεινα την "ενέργεια". Αν μη τι άλλο, τα νέα παιδιά έχουν πάντα κάτι το ανατρεπτικό να προτείνουν με τις δημιουργίες τους. Καλή μουσικοακρόαση!


ORIENT LIVE: Τσισμισκή & Κομονηνών 18 (1ος όρορφος)
Τηλ. κραρτήσεων: 2310 244623
Τιμή εισιόδου: 10€


.