CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Πορείες


Πανελλαδική απεργία κήρυξαν σήμερα, Τετάρτη 23 του Φλεβάρη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για το σύνολο των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Ψέματα δε θα σου πω. Μαχητής των πορειών δεν υπήρξα ποτέ, επ’ουδενί όμως πολέμιος τους. Υπήρξα ανάμεσα σε αυτούς που διατείνονται υπέρ των πορειών χωρίς να μετέχουν ενεργά σε αυτές. Το αξιοπερίεργο είναι ότι δεν πρόκειται περί δειλίας. Αλλού βρίσκεται ο αίτιος. Στα ιδανικά.

Η τελευταία πορεία που με θυμάμαι να συμμετέχω χρονολογείται κάπου στα γεγονότα του Δεκέμβρη. Υπήρχαν λόγοι που ξεπερνούσαν τις έλλογες αναλύσεις, υπήρχαν τάσεις κι εντάσεις υποκινούμενες από το βαθύτατο πλήγμα αδικίας που έγινε αντιληπτό σε αλλεπάλληλους τομείς της κοινωνικής μας συμβίωσης. Ειπώθηκαν και ακούστηκαν πολλά τότε. Η πιο λυπηρή εξέλιξη ήταν η τροπή που πήραν τα πράγματα, η ανατροπή των συνθημάτων από στοχοποιημένες παρεμβάσεις. Εύλογα αμφισβητούμενη η επίγευση που άφησε η αυθόρμητη εκείνη κινητοποίηση, το αν η επόμενη μέρα μας βρήκε πιο συνειδητοποιημένους συμπολίτες. Στάθηκε αρκετή μια γενική συνέλευση της νομικής του ΑΠΘ για να αποδείξει πως ούτε για το κοινό συμφέρον δε μπορούν να ενώσουν τα χέρια ένας πράσινος, ένας κόκκινος, ένας γαλάζιος. Τα σιχάθηκα τα χρώματά σας, είναι μουντά και ξεπερασμένα.

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ωστόσο, θυμάμαι μια αλλιώτικη πορεία. Αυτή του Νοεμβρίου, του Πολυτεχνείου. Θυμάμαι να κατηφορίζω την Εθνικής Αμύνης περικυκλωμένη και προστατευμένη από ανθρώπους νεαρούς, να σκέφτομαι γεγονότα άκαιρα και συνάμα τόσο σχετικά, να θυμάμαι τον Λαμπράκη, να συνειδητοποιώ μες στην αφέλεια της νεότητας μου ότι το μεγαλύτερο ευτύχημα που μπορεί να συμβεί στο διάβα σου, είναι να καταστείς ήρωας των καταστάσεων και των καιρών. Αλλά ήρωας αληθινός, που αντικρίζει την κοινωνία μέσα από βλέμμα επικριτικό και αγαπητικό, όχι θυμωμένο κι εγωιστικό. Πόσο εύκολα ηρωποιούμε σήμερα ανθρώπους για λόγους ανύπαρκτους, για το τίποτα που προσφέρουν στην κοινωνία του τίποτα. Άθροισμα μηδενικών και πρόοδος καμία.

Δεν συμπεραίνω εύκολα την βαθύτερη αιτία της σημερινής μου μη συμμετοχής, μα την αποδίδω σε συγκεκριμένους παράγοντες. Δεν είναι που λείπει ο στόχος. Είναι που λείπει η αναγκαία γι’ αυτόν σύμπραξη. Τι όμορφη που είναι η ζωή όταν μου λες 'Το χέρι σου μες στο δικό μου.’, που λέει κι ο Βασιλικός.